Piotr Faron  

Kancelaria notarialna

USTAWA z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (tekst jednolity) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1.  1. Tworzy się Biuro Ochrony Rządu jako jednolitą, umundurowaną, uzbrojoną formację, zwaną dalej "BOR", wykonującą zadania z zakresu ochrony osób, obiektów i urządzeń. 2. Nazwa Biuro Ochrony Rządu i jej skrót BOR przysługuje wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1. Art. 2.  1. Do zadań BOR, z zastrzeżeniem ust. 2, należy ochrona:   1)   Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz ministra właściwego do spraw zagranicznych;   2)   innych osób ze względu na dobro państwa;   3)   byłych prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 356 oraz z 1998 r. Nr 160, poz. 1065);   4)   delegacji państw obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;   5)   polskich przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz przedstawicielstw przy organizacjach międzynarodowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;   6)   obiektów i urządzeń o szczególnym znaczeniu oraz zapewnienie ich funkcjonowania;   7)   prowadzenie rozpoznania pirotechniczno-radiologicznego obiektów Sejmu i Senatu;   8)   obiektów służących Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesowi Rady Ministrów, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu ochroną osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych,...

ZARZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie trybu postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych. (M.P. z dnia 22 kwietnia 1997 r.) Na podstawie art. 6 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426 oraz z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680) zarządza się, co następuje: § 1.  Zarządzenie reguluje tryb postępowania wierzycieli, o których mowa w art. 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwanej dalej "ustawą", innych niż urzędy skarbowe, uprawnionych do stosowania środków egzekucyjnych lub do żądania od organu egzekucyjnego zastosowania tych środków w celu ściągnięcia od zobowiązanego należności pieniężnych w trybie egzekucji administracyjnej. § 2.  Wierzyciel jest obowiązany do systematycznej kontroli terminowości zapłaty zobowiązań pieniężnych. § 3.  1. Jeżeli należność nie zostanie zapłacona w terminie określonym w decyzji albo wynikającym z przepisu prawa, wierzyciel, z zastrzeżeniem ust. 2, wysyła do zobowiązanego upomnienie, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia, z zagrożeniem wszczęcia egzekucji po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia upomnienia. 2. Wierzyciel może wszcząć postępowanie egzekucyjne bez uprzedniego doręczenia upomnienia w wypadkach określonych w odrębnych przepisach. § 4.  1. Upomnienie sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przeznaczony jest dla zobowiązanego, a drugi pozostaje w aktach sprawy. 2. Upomnienie oznacza się kolejnym numerem ewidencji upomnień, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do zarządzenia. 3. Numer, o którym mowa w ust. 2, poprzedzony symbolem "Up", umieszcza się na...